استکان های عکس بر بشقاب

فال های مریض و پی در پی

باز هم قسمتم نشد چشمت

روزهای بدون تو تا کی؟

روزهایم عجیب دلگیرند

مثل آن جمعه ای که تب دارد

با دل من کمی مدارا کن

بخدا قلب هم عصب دارد

جای گریه، قدم درون غزل

مردها کارشان فقط این است

توی آن کوچه ای که رد شده ای

راه رفتن چقدر شیرین است

خستگی شد لباس بر بدنم

توی خانه لباس می پوشم

لحظه ی دیدنت چه رویایی ست

بی لباس از تو عشق مینوشم

رو به رویم نشسته ای بگذار

توی فنجان خود قدم بزنم

کافه چی چشم می چراند، باز

باید این کافه را بهم بزنم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: